بله حق با رضوان خانمه

نوشتت اينو القا كرد..............
تسليت ميگم

من تازه متوجه ربط نوشته ي رضوان و نوشته شما شدم

تسليت ميگم

غم آخرتون باشه:

من ولي تمام استخوان بودنم
لحظه هاي ساده ي سرودنم
درد مي کند
انحناي روح من
شانه هاي خسته ي غرور من
تکيه گاه بي پناهي دلم شکسته است
کتف گريه هاي بي بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است

اگه اومدي حتما بيا پيشم: شعر قيصره.....