دل، واژه اي آشنا، سببي براي خوشبختي يا تيره روزي ...

دل، يار هميشگي انسان،

دل، دوستي بسيار باوفا و گهگاهي نيز دشمني دشنه به دست!

بايد بشناسيمش، نبايد رهايش کنيم، بگيرش و از طغيانش بترس!

انّ النفس لامّاره بالسوء ... الا ما رحم ربّي...

اگر در تعامل با دل از خدا کمک گرفتي، مي شود؛

يا ايتها النفس المطمئنه ارجعي الي ربک راضيه مرضيه ...

و در آن هنگام است که ندا مي رسد؛

فادخلي في عبادي و ادخلي جنتي... و جنت از آن کسي است که دل در اختيار او باشد نه او در اختيار دل حرکت کند...